Ik ben ermee groot gebracht, mijn vader was paardengek. Op mijn zesde kreeg ik mijn eerste eigen pony: Heleentje (een Shetlander). In het begin durfde ik er nog niet op te zitten, dus ging ik met haar wandelen. En poetsen natuurlijk, eindeloos borstelen.

Vanwaar die passie voor paarden?

Ik word blij van paarden. Niet van ieder paard hoor, maar het omgaan met deze dieren is heel mooi. Wederzijds respect is belangrijk. Je moet elkaar eerst leren kennen om een team te vormen (waarbij ik de leider ben want anders gebeuren er ongelukken). Paarden zijn heel oprecht, het is ‘what you see is what you get’. Dat ligt mij gewoon.

Maar wat ‘hebben’ paarden voor je?

Op een dag kreeg je van je vader een kasboek…

Mijn vader was er niet zo’n voorstander van dat ik professioneel ging rijden. Dat kasboek dat ik op mijn achttiende van hem kreeg betekende zoiets als ‘zelfstandig worden en veel succes’. Het was dus een pittige start. Maar ook heel waardevol, het besef ‘het is me niet komen aanwaaien maar ik heb er hard voor gewerkt’ maakt me trots.

Is succes een keuze?

Succes is slagroom op het toetje. De wil om steeds te verbeteren maakt dat je steeds verder komt, maar als je te gefixeerd bent op succes kan dat tegen je werken. Daar ben ik van overtuigd.

Hoe ziet jouw ‘oude dag’ eruit?

Ik heb heel veel geld uitgegeven aan paarden en ik heb er ook veel aan verdiend. Ik ben een echte investeerder. Ik heb het zo geregeld dat ik niet in de problemen kom als ik stop met werken. Maar ik wil helemaal niet stoppen, ik ben niet van het model ‘straks, na mijn pensioen dan ga ik genieten…’. Ik doe nu al wat ik het liefste doe: de hele dag bezig zijn met paarden en met alles wat daarmee samenhangt.

En de oude dag van je paarden?

Mijn paarden gaan bij mij met pensioen. Overdag lopen ze lekker in de wei en ’s avonds komen ze op stal. Dat is belangrijk. Sterker nog, ik heb bij testament geregeld dat dit ook zo blijft. Bonfire is een paar jaar geleden overleden maar Salinero is verzekerd van een mooie oude dag.

Kun je je een kantelmoment of
belangrijke keuze herinneren?

Behalve aan het voor mezelf beginnen, denk ik dan aan de periode na de Olympische Spelen in Sydney. Bonfire ging met pensioen, we hadden samen goud behaald, ik had geen opvolger voor Bonfire - wat nu? Ik heb me toen serieus af-gevraagd: moet/wil/kan ik iets anders?

Toen kwam Salinero op mijn pad en ging het gewoon allemaal weer door… En daar ben ik heel gelukkig mee.

En…?

Mijn gezin en familie natuurlijk én mijn passie voor paarden. Ik heb ze het liefst allemaal dicht om mij heen - mijn moeder en broer zijn nagenoeg buren, mijn andere broer woont een dorp verder.

Terug- en vooruitkijkend, wat is voor jou het meest van waarde?

Heb je een motto of lijfspreuk?

Vallen en opstaan hoort bij de paardensport en wat mij betreft ook bij het leven: als je het niet probeert, weet je niet hoe het is. Kortom: durf risico’s te nemen.