Om met dat laatste te beginnen, dat is een jaar geleden op m’n pad gekomen en fantastisch om te doen. Ik vind het belangrijk om verschillende aspecten van mezelf te ontwikkelen, vandaar die verschillende projecten. Maar ik kies scherp, er is ook heel veel wat ik níet doe.

Je bent cabaretier, columnist, schrijver, muzikant, podcast-maker…

Nooit. Ik kies heel intuïtief. Binnen een paar milliseconden weet ik eigenlijk al of ik iets moet doen of niet. En als ik daartegen inga en iets tóch doe – een besloten voorstelling geven omdat het goed betaalt bijvoorbeeld - dan wordt het eigenlijk altijd vervelend.

Denk je na het maken van een keuze weleens: ‘Oh, help’?

Is er een beslissing, een keuze, waarvan je denkt:
daar heb ik goed aan gedaan?

Oh, zo veel! Om een voorstelling te gaan maken met een Big Band en te gaan samen werken met Ellen ten Damme bijvoorbeeld. Zoveel leuke mensen ontmoet, samen lol gehad en ook veel geleerd.

Geleerd?

Ja, het gaat erom om steeds wat hoger te komen op de ontwikkelingsladder. Niet alleen professioneel maar ook als mens. Want dat valt voor mij samen. Meer weten, meer begrijpen, steeds dieper te komen staan in de samenleving helpt om steeds beter verhalen te kunnen vertellen.

Bij het woord ‘herfst’, waar denk je dan aan? 

Bruin, goud, rood. Rotting, berusting. Oogst, appels, peren. Ik vind het een ongelooflijk mooie periode. Al dat vallende blad wat weer humus is voor de volgende lente. Geen leven zonder verval. Je ziet een heel mensenleven in vier seizoenen.

‘Bruin, goud, rood’ zeg je, maar…?

Ik kan die kleuren natuurlijk niet zien. Maar ze staan voor een sfeer. Net zoals muziek is ook kleur een drager van sfeer.

Zit jij al in de herfst van je leven?

Ben jij mal! Ik zit middenin de zomer. Weet je, soms lig ik ‘s nachts wakker en dan denk ik aan de eieren met spek die ik ‘s ochtends ga bakken. Daar verheug ik me dan zo op, dan kan ik bijna niet wachten. Er is nog zoveel te doen.

Ontzettend veel en vaak zitten kletsen met leuke mensen en lekker eten en drinken. En dan ga ik meer poëzie schrijven en eindelijk weer een roman. Ja! Dus veel in m’n hoofd zitten, want dat is toch de grootste rijkdom, het wonder van je hoofd.

En als die herfst zich uiteindelijk toch aandient, wat ga je dan doen?

Veel zzp’ers doen dat niet weet ik, maar ik spaar voor mijn pensioen. Dus ik heb wat maatregelen getroffen zodat ik straks ook lekker met de taxi ergens naartoe kan gaan en dat is in mijn geval natuurlijk wel zo fijn. Maar verder ben ik er niet mee bezig. Geld is een middel en geen doel. Als het wel een doel wordt gaat het fout, dat zie je aan zo’n bankencrisis.

Heb jij je schaapjes op het droge? 

Heb je de schaapjes op het droge?

Sinds 12 jaar werk ik voor Max en sinds 10 jaar in vaste dienst. Ik doe dus aan pensioenopbouw, dat vind ik wel een fijn idee.

Avontuur of op safe?

Ik kan wel eens jaloers zijn op mensen die alles op orde hebben, in december hun zomervakantie al plannen. Maar als ik iets langer nadenk weet ik dat ik dat niet kan en ook niet wil. Het benauwt me zelfs.

Is er een keuze waarvan je achteraf gezien spijt van hebt?

Ik wilde naar de toneelschool, maar mijn ouders - nuchter en praktisch als ze waren - vonden het beter dat ik naar de docentenopleiding ging. Ik heb een tijd spijt gehad dat ik niet eigenwijzer ben geweest, maar inmiddels zie ik dat anders. Ik besef ik dat het me gevormd heeft tot wie ik ben. Ik geloof dat je, ook al is het via een omweg, komt waar je hoort. Zolang je je maar blijft ontwikkelen, blijft openstaan. Het klinkt wat zweverig misschien, maar het volgen van je innerlijke stem is belangrijk.

Heb je een motto, of lijfspreuk?

Mijn moeder had er een: ‘Niet zeiken, maar doen’. Het is wel een beetje Rotterdams-praktisch, maar ik vind hem toch goed. Je moet nooit in de slachtofferrol gaan hangen, maar actie ondernemen, erop uit. Maar zelf een motto? Nee, niet echt. Of het moet zijn: ‘je bent pas onafhankelijk als je afhankelijk durft te zijn’. Dat hoort bij mensch zijn, met ‘ch’ inderdaad, een echte mensch!